Egle, królowa węży

Historia, którą opowiem, jest jedną z najbardziej znanych opowieści litewskich. Żywa w ustnym folklorze, zapisywana skrupulatnie przez etnografów, adaptowana literacko (Oskar Miłosz!), inscenizowana jako balet i musical, realizowana jako filmowa animacja – ma się zaskakująco dobrze. Zaskakująco – bo choć powabna dla współczesnych twórców i twórczyń – jest to opowieść archaiczna, niczym mit zapisany na glinianych tabliczkach – krucha, fragmentaryczna, niejasna. Cóż jest w niej: wężowy król i jego za-świat, kura przebrana za pannę młodą, łąka i rzeka, ludzie przemienieni w drzewa. A może ludzie, którzy po prostu s ą drzewami.

Piękna jest ta opowieść. Zapraszam.

Nagranie zostało wykonane w ramach cyklu „Wieczorynki z podziemnego miasta” i było jednym z wydarzeń towarzyszących wystawie Joanny Rajkowskiej „Rhisopolis” w warszawskiej Zachęcie.

Plakat: Marta Kwapich.